Technikum im. J.Piłsudskiego w Brzesku - Wycieczka 3IT do teatru i Rydlówki

Spektakl ukazuje nam Wisławę Szymborską od momentu, kiedy odbiera telefon z informacją o przyznaniu jej Literackiej Nagrody Nobla. Bohaterka odbywa  sentymentalną podróż w czasie w towarzystwie kota-przybłędy, wspomina ulubionych mężczyzn, ojca, z którego przedwczesną śmiercią nie mogła się pogodzić, z miłością mówi na temat Krakowa, ukochanych miejsc, nawet słynny smog jest jej bliższy, niż czyste, górskie powietrze. Noblistka jawi się widzom jako skromna kobieta, przytłoczona nagłym zainteresowaniem jej osobą, atmosferą, jak zapanowała po nagłośnieniu informacji o nagrodzie, nieco zagubiona, z nałogami, na pewno samotna, ale też z dużym dystansem do siebie. Spektakl konsultowany był z sekretarzem poetki, czyli Michałem Rusinkiem.

Młodzież bawiła się świetnie, zwłaszcza, że dopowiadała słowa z wierszy spopularyzowanych dzięki wokalistom. Odtwórczyni głównej roli, Agnieszka Przepiórska, przygotowując się do przedstawienia, nie tylko czytała utwory poetki, ale też oglądała jej nagrania, słuchała głosu, obserwowała sposób poruszania się, dlatego mogliśmy mieć wrażenie, że Szymborska nagle do nas „powróciła”.

Po spektaklu i zaspokojeniu potrzeb duchowych przyszedł czas na te bardziej przyziemne, pojechaliśmy więc na „małe co nieco”, a następnie  do Rydlówki, czyli dworku wybudowanego przez malarza Włodzimierza Tetmajera w 1894 r. w podkrakowskiej wsi Bronowice (obecnie część Krakowa). Artysta zamieszkał w nim wraz z żoną Anną z domu Mikołajczykówną. Początkowo, na cześć gospodarza, budynek nazywano "Tetmajerówką". Przeszedł on do historii za sprawą słynnego wesela - Lucjana Rydla i Jadwigi Mikołajczykówny, które z kolei zainspirowało S. Wyspiańskiego do napisania dramatu narodowego.  Tetmajerowie udostępnili swój dom na zorganizowanie wesela, bowiem pan młody był przyjacielem gospodarza, a panna młoda siostrą gospodyni. W 1908 r. stał się on "Rydlówką", ponieważ został odkupiony przez Rydlów, którzy wprowadzili się do niego w 1912 r. Ich potomkowie mieszkają do dziś na pierwszym piętrze dworku, natomiast na parterze mieści się  oddział muzeum. Fascynującą historię zarówno rodziny, jak i wesela oraz licznie zaproszonych gości, w tym samego S. Wyspiańskiego zaprezentował jego pracownik.

Pomimo niesprzyjającej aury uczniowie wrócili do Brzeska w doskonałych nastrojach.